tautootje

(14-sep-23) We hebben een paar elektrische auto’s uitgeprobeerd. Onze betrouwbare, fraaie, luxueuze, maar ook wel erg oude dieselauto moet maar eens de deur uit. Vervuilend en te groot.
En bovendien al flink op leeftijd. Je wilt het niet zo ver laten komen, dat je op de algemeen bekende kwade dag ineens een mega-bedrag aan reparatiekosten voor je kiezen krijgt.

Een defect knopje op het dashboard maakte dat ons in zekere zin enige schellen van de ogen vielen.
…Weg ermee, dan maar…

Inruilen en een elektrische auto uitzoeken. Maar gelukkig reizen we nog maar weinig, en bovendien meestal over kleine afstanden. Dus we kunnen toe met zo’n stroommobiel uit het goedkopere segment.

We probeerden de Spaanse nano-auto Silence uit. Wat een leuk ding is dat, zeg! Superklein. Je voelt het meteen als je het “gas”pedaal intrapt. Dan schiet ‘ie naar voren. Maar erg hard kan hij niet en het is ook een heel lichte auto, dus tussen al die olifanten van vrachtwagens en SUVs van meer dan duizend kilo, schoon aan de haak, voel je je met een paar honderd kilo wel heel erg kwetsbaar.

Ook keken we naar de Fiat 500E. Ook een heel fijne auto. Echt een auto, dus wat anders dan de Silence. Het probleem was echter dat ik er met mijn 1m90 niet goed in pas. Het voelde aan alsof de pedalen voor gasgeven en remmen zich zo’n beetje onder mijn zitvlak bevonden. Jammer. Want hij reed prima.

Was de Silence echt een heel erg leuk, kek karretje, de regulierder elektrische auto’s voelen wel wat veiliger aan dan deze fraai bedachte ieniemienie auto, met uitneembare accu’s (twee, eentje onder elke stoel) en kunnen wel heel wat harder rijden. Jammer dat je bij vrijwel allemaal aan een laadpaal vast komt te zitten. Anders dan bij de Silence, moeten andere merken meer energie slurpen om hun werk te doen. En dat wil je niet (zoals bij de Silence) via een gewoon stopcontact doen, maar het moet met meer pep.